Historia sesji Pauliny i Jurka to historia jednego wielkiego przekładania. Jak nie uroki pogody to uroki zmiany pracy i totalny brak czasu albo z jednej albo z drugiej strony. Minął niecały rok od ich pięknego podziemnego ślubu w Kopalni Soli w Wieliczce i się w końcu udało. Jako, że główną pomysłodawczynią całej sesji była Paulinka przeczuwałem coś oryginalnego. Tak też było… popędziliśmy do miejsca, które na fotograficznej mapie może zniknąć już za chwil kilka, z powodu remontu jaki zbliża się do tego miejsca wielkimi krokami i zapewne urok troszkę zniknie… To miejsce to Pałac Rudzińskich w Osieku. Miejsce z zewnątrz nie wyróżnia się jakoś specjalnie ale w momencie kiedy wchodzimy do środka ukazuje się nam niesamowite wnętrze w stylu mauretańskim. Zdecydowanie coś mocno wyjątkowego. Każde pomieszczenie ma w sobie coś pięknego i widać, że ktoś kto tworzył to, robił to z wielką pasją. Na miejsce popędziliśmy w składzie: piękna Panna Młoda, przystojniak podsypiający w samochodzie Pan Młody, fotopączek fotograf oraz totalnie tego dnia niezastąpiona Mamusia! Muszę tutaj Jej bardzo serdecznie podziękować bo okazała się bardzo pomocna. Paulina miała suknię własnego projektu z kilku kilometrowym trenem ( :D ) i powiem szczerze, że bez pomocy Pani Mamy rozplątywanie trenu trwało by wiekami :D Po tym jak już popląsaliśmy w Pałacu wystarczająco długo poganialiśmy chwilę po okolicznych terenach, mocno zapokrzywionych żeby na koniec gonić za burzą i deszczem aby tak zakończyć sesję. Niestety… nawet tym razem pogoda nam strzeliła focha totalnego i z mega czarnych chmur deszcz nie chciał padać. Skończyliśmy wszystko z pięknym mocno Bodzowskim widokiem na Kraków. Kolejny raz się przekonałem, że takie odkładane sesje zawsze wychodzą jakoś dużo weselej ;))) Zapraszam na kilka klatek… powiem szczerze, że niektóre z nich wędrują do moich ulubionych! ;)))
