Dolomicki Romeo Werońska Julia

Kilka chwil temu On przyrzekł Jej, że będzie zawsze nosił Ją rękach, oddawał całą wypłatę a na koniec dnia masował! Tak zrobił! Tomaszowskie bożyszcze na kilka dni postanowił zostać włoskim bożyszczem i zabrał mnie, filmowców i nawet Żonę Magdę do światowej stolicy glutenu.

Italia przywitała nas siąpiącym deszczem, stonowanymi kolorami, przepięknym jeziorem Como oraz tamtejszą perełką czyli miasteczkiem Bellagio. Atmosfera była cudna bo co chwile chodziliśmy na pizzę. A jak wiadomo… częste jedzenie pizzy sprawia, że jesteś szczęśliwszy. To potwierdzone naukowo.

Kiedy już zaliczyliśmy wszystkie schody do wody, mola i porty w Como to popędziliśmy do Corvary gdzie to nasze Robaczki szusowali na nartach. Tam pofrunęliśmy na pobliski jeden z miliona stoków i delektowaliśmy się niesamowitymi widokami jak serwowały nam dolomity oraz… aperolem ;D Sesja w dolomitach okazała się większym wyzwaniem niż się spodziewaliśmy. Za duży krok w bok i okazywało się, że 3/4 mojego ciała buddy znajduje się pod śniegiem. Oczywiście przy moich 120 cm wzrostu to nie jest jakieś wielkie halo ale zaskoczenie było spore kiedy ze śniegu wystawała moja czupryna a obok niej aparaty. W tej części sesji napomknąć też muszę o jednym słowie, które padło jakieś dwanaście milionów razy. Wypowiadał je nasz Pan Młody. To magiczne słowo to…. LASAGNIA! :D ( Madzia widzę jak się śmiejesz czytając to! :D )

Kolejny dzień to powrót ale szybkie ‘zaczlienie’ Verony. To był mój pierwszy raz w mieście Romka i Julki… no i powiem, ze baaaardzo tam jest ładnie. Co prawda wjeżdżając z autostrady pierwsze kilometry odstraszają ale im bliżej balkonu Julki tym pięknej! Do tego co chwile te okrutnie pięknie wyglądające i pachnące kłasałnty z pistacjami. OH AH! I’ll be back Verono!

Podsumowując 3 bardzo włoskie i bardzo fajne dni to były. Radość mnie rozpiera jak ciagle trafiają do mnie Pary, które w takich przygodach się lubują!